Blog açtım ki biraz yazıyım içimi dökeyim diye ama senmisin icraata geçen..önce bilgisayarım bozuldu 20 günden fazla zaman geçti anca geldi. gerçi beklediğime değmedi desem yalan olur. ben tamir olsun diye beklerken hooop yepyeni süper bir bilgisayarım oldu :)) üstüne bir de kursa başladım, haftasonu gezmeleri derken bir türlü fırsat bulamadım bişeyler yazamaya.. ama olsun artık geri geldim oleeeeeeey :)
önce bilgisayarsız günlerimden bahsetmezsem çatlarım..resmen kabus gibiydi yaa.. meğer ne kadar büyük yer kaplıyormuş hayatımda, ee ne de olsa boş insandım yapılcak tek şey de bilgisayarda oyalanmaktı. ama durum daha da derinmiş ki resmen boşluğa düştüm, meğer bizim aramızda özel bir bağ varmışta ben bilmiyomuşum..artık anladım değerini tabi daha doğrusu yokluğunda kendisi bildirdi değerini :) gerçi şunu da düşünmedim değil; biraz fazlamı yer veriyorum hayatımda bu alete ya da çokmu öldürüyorum vaktimi..bir zamanlar çok kitap okurdum ben ama bilgisayar özellikle de internet kullanmaya başladığımdan beri azaldı dahada değerli olan şeyler. en önemlilerinden biride kitap okumak tabiki..
kitap ki hayal kurmanın kendini geliştirmenin en güzel yollarından biri bence. helede okurken gözümde canlanan sahnelerin gerçekliği yokmu hakikaten zevk veriyor insana. hatta bazen o kadar gerçeklerki ''ben bunu ne zaman yaşamıştım'' diye düşündüğüm zamanlar olmadı desem yalan olur. halbuki ben onu kitap okurken zihnimde yaşadım sadece ama dediğim gibi bir an oluyorki gerçekle hayal karışabiliyor..ee o zaman neden kendimi mahrum bırakıyorum ben bu kadar güzel bir şeyden?? tabiki de hep bu bilgisayarın yüzünden:( benim çoğu vaktimi alıyor hain..ama benimde suçum var mutlaka, ne diye hayatımda bu kadar yer veriyorsam artık deli miyim neyim anlamadım..
Diyeceğim şu ki bilgisayarım yokken ben yine kendimi kitap okurken buldum. ve yine aynı zevki aldım, o her zaman gelen mühim yeri bitirebilmek için uykumu açmaya çalıştım daha da güzeli yine hayallerimle baş başa kaldım..sanırım bu da bana ders oldu ve anladım ki ben artık internette vakit öldürdüğüm süreleri azaltıp kitaplarıma geri dönmeliyim..ve tabiki sürekli yapmayı ertelediğim işlerime..en azından yavaş yavaşta olsa kendime ayırdığım vakti biraz daha arttırmalıyım..eminim ki benim için daha zevkli ve verimli bir hayatım olacak :)
Neyse kendime verdiğim bu kadar mesaj yeter artık :)
Başladığım kurssa DIŞ TİCARET:) büyük yazıyorum çünkü oraya gidene kadar baya bi uğraştım..bu başlamaya çalıştığım 3.kur oldu.her seferinde aksilikler yakama yapıştı.ilkinde başlıyım hadi ben bu kursa hem vakit geçer hemde kendimi bir alanda yönlendirmiş olurum dedim olmadı. çünkü okul kayıtlarıyla aynı zamana geldi, e bende işlerimi halledene kadar 2.5 hafta boluda kalmak zorunda kaldım.o da ayrı bir belaydı ki bi postta kesin onuda anlatırım:) neyse hadi olsun bir dahaki kura başlarım dedim ki demez olaydım..bir de ne göreyim kursun internet sitesinde vizelerimin başladığı gün başlamasının da ilk günü çıktı.doğal olarakta tüm sinir bozukluğuyla birlikte bir ay daha ertelemek zorunda kaldım..ve son olan aralık kuru girişimim başladı..hadi bu sefer olcak bir aksilik çıkmayacak başlıcam diye bir heves bir heves amaa öyle kolay olurmu hiç benim için kursa başlamak?? tabiki de olmaaaaaaaz:(
Şu benim saç boyası yüzünden giremediğim sınav vardıya hani, işte o sınavı hoca kursun başlangıç gününe koydu..işte bunu da öğrendiğim zaman iyice lanet ettim şu okulun uzamasına.olurmu bu kadar da ayakbağı iki ders insana..hemen cevaplayacağım bu soruyu hatta anlattığım örneklerle destekleyerek ''evet bulur''. neyseki sonunda buldum çözümü ve günü birlik gidip geldim boluya sınava girdim. ilk gününü kaçırsamda büyük bir azimle başladım kursuma 2 gün uykusuzluk,dopdolu bir kafa üstünede yolculuğun yorgunluğuyla :( ama hakikaten berbat geçti ilk gün..zaten bünye sınav zamanları hariç erken kalkmaya alışık değil ikinci öğretim okumuş biri olarak, birde gece 1 de gelmişim uyumam iyice geç olmuş..sabah kursa gider bu kız ama sonuç belli: bedeni ordadır sadece,ruhu ise bıraktığı sıcacık yatağında..
Öyle böyle derken neyseki zar zor başlamayı başardığım kursum yarın bitiyor ama ben buna seviniyim mi üzüleyim mi bilemedim..şimdi sabahaları artık istediğim kadar uyuyabilcem bu güzel yanı,kötü yanıysa yine boş kalmak..gerçi yine bolu yolları beni bekliyor heralde o kadar sıkılmam artık,sonrasında kursun ayarladığı staj var vee sonunda hayırlısıyla bir işe de başlarsam herşey yoluna girer heralde..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder